بازگشت
وحدت معیار وطنپرستی وضامن پیروزی است
عبدالوکیل کوچی عبدالوکیل کوچی

سالها    شمع    وفا   افرو ختیم      گرچه   بر   داغ   جفا ها سوختیم

آبد یده تا  شد یم  و پخته  جوش      در  اصول  همگرایی سخت کوش

هرکه خواهد بروطن خدمت کند      با هم  اند یشان  خود  وحدت  کند

با رفیق    روز مرگ و زندگی      با دو روحی که  بیک تن بود ، دی

با رفیق   دوره  دشوار  وسخت     کزتومشفق تر بتو بود ،دی، وهست

اتحاد   مردم   میهن      پرست     آورد   توفیق   و  پیروزی   بدست

چونکه وحدت ضامن پیروزی است  عامل خوشبختی و بهروزی  است

باز    باشد   بر همه   آغوش ما     هست    بار  این وطن بر دوش ما

تا بکی   باشد  وطن در   پرتگاه     ما جدا   از   همد یگر در نیمه راه  

راه  گشودن   ها  بسوی  آرمان      همگرایی   می  سزد   با  کار وان

چون ندارد حاصلی این  تکروی      جان من با جمع خود چون نگروی

 

 رسالت تاریخی کلیه وطنپرستان وترقی خواهان  کشور بیشتر از هر زمان دیگر مستلزم اتحاد وهمبستگی وطنی ملی وتاریخی میباشد. با توجه بشرایط کنونی کشور مسئله وحدت وهمبستگی نیرو های ترقی خواه  وعدالت پسند در صدر وظایف وطنپرستانه هر فرد یا گروه صلحدوست و وطنخواه قرار دارد . پس بیایید دست بدست هم داده با یک قول وقرار رفیقانه ودوستانه   با مشارکت   همگانی

با نظریات مشترک وخرد جمعی راه نجات وطن وبیرون رفت از حالت کنونی را پیدا کنیم .نگذاریم تافرزندان خانواده بزرگ جنبش دموکراتیک ما بیشتر ازین در گرو مخالفت ها واسیر فاصله ها باشند .چنانچه همه میدانند که دشمنان ما رفته رفته کشور ما را به داغ ترین میدان خون و آتش  وجهنم قرن بیست ویکم مبدل کرده اند. طوریکه معلوم میشود عطش مداخلات ، ویرانگری ، ترور  وحملات انتحاری از جانب آنها  تا هنوز فروکش نکرده است . دوام مداخله وتجاوز برکشور ما نیات شوم و آزمندانه دایمی شان را تشکیل میدهد . که درنتیجه دوام جنگ  تحمیلی  درکشور ما  دامنه ،بحران  اعتماد ملی ، بی سرنوشتی ، بی  پناهی  ، فساد اداری ، ظلم ونا امنی روز بروز گسترده تر میگردد و مصیبت های راکه تلاش برای آزادی عنوان کرده اند برون رفت از آن کار همه را دشوار ساخته است .زیرا راه صعب العبور وزخم ها ناسور گردیده است . با این همه حال چه باید کرد . آیا نشست ومنتظر بود و یا هم اسیر طرز دید گاه خود ، یا با تکروی سیاسی خود را قانع ساخت ویا بسوی آتش وخونیکه جان دها وصد ها را میگیرد خیره خیره نگاه کرد . به هرصورت  فراموش نباید کرد  برغم تلاش های پی درپی وطنپرستان و ترقی خواهان کشور در راه اتحاد وهمبستگی  هنوز فاصله های  زیادی در پیش روی است که باید طی شود و معلوم گردد  تا کار موثر وراه برون رفت  واقعی که عملا مارا باهم نزدیک بسازد کدام است ؟.این سوال تاریخی از طرف مردم افغانستان تنها بسوی وطنپرستان واقعی ومسئولیت پذیرکشور راجع میشود زیرا آنها هستند که با مسئولیت های تاریخی شان میتوانند پاسخ مثبتی به آن ارایه بدارند .  پاسخ روشن است زیرا  پاسخ به این سوال بیش از هرچیز دیگر وحدت است واین حکم تاریخ است که در صورت همگرایی ، اتحاد وهمبستگی نیرو های ترقی خواه وخدمتگزار میتوانند  بصورت جمعی راه برون رفت را دریابند زیرا بخوبی معلوم است که طرح های جدا گانه ومنحصر بیک گروه یا فرد با گرایشات خود محوری و رفتار تکروانه نمیتواند سازندگی ملی داشته باشد چنانچه بیشتر از یکنیم دهه میشود که اعضای سابق ح د خ ا ودیگر گروه های سیاسی وخون شریکان تاریخی و ترقی کشور هنوز دشواری های زیادی در پیش رو دارند واگر از تحمل یکدیگرخود عاجز آیند چگونه میتوانند با چهره های حق بجانب  ادعای خدمت به مردم افغانستان کنند.مسئله وحدت منحیث موضوع کلیدی نخست از همه ضرورت این سوال را بوجود می آورد تا ازخود بپرسیم  که من به وحدت چه کرده ام ، ماچه کرد ه ایم ، گذشت ما کدام است ؟ نتایج حاصله چیست ؟ اگر مردم در زیر فشار های سخت گیرانه زورگویان دست وپنجه نرم میکنند ، ما درزیرفشار سختگیرانه یکدیگر خود قرار داشته قادر به حل سیاسی مسایل متذکره وکوتاه کردن فاصله های ذات البینی خود نگردیده ایم.  درچنین شرایطی که استقلال  ،  تمامیت ارضی ،    آرامش  صلح و ثبات ، دموکراسی  ، امنیت وسلامت ملی کشور  با خطرات جدی روبرو  میباشد  پس درین حالت اگر بخاطر وحدت تلاش همه جانبه ، موثر  وعملی  صورت   نگیرد . پس  بگوییم

 اشتباه بزرگ تاریخی کدام است ؟که هیچ کس حاضر نیست آنرابپذیرد .طوریکه معلوم است مادرین مدت یکنیم دهه تمام وقت خود را در گلایه ها،  بروز عقده ها ،به پیش کشیدن شرایط غیر عملی برای وحدت  و کشمکش های سیاسی ،لفظی وقلمی فرصت های زیادی را ازدست داده ایم چه اندرین بحر بیکران مبارزه ، کشتی شکسته  آرزو های ما با حملات توفنده امواج مدهش و گرداب ها ی خطر ناکی گیر مانده است که بسوی نامعلومی درحرکت بوده وساحل آنرا نیز به آتش کشیده اند . با توجه به چنین موقعیت وشرایط هولناک، هرگونه جدال درمیان کشتی بین آنهایی که ملامت و یا سلامت خوانده میشوند، بجز خطر غرق شدن این زورق شکسته چیزی حاصل نخواهد داشت . تجربه  تاریخی مردم افغانستان وبخصوص سی ساله اخیر به خوبی نشان داد که هیچ  حزب ، گروه ویا سازمانی  به تنهایی نمیتوانند وطن را از پردتگاه مهیب نجات دهد. مادوره ای را برسر قدرت تجربه کردیم ومردم دوره خدمتگذاری ما و دیگران را نیز به تجربه گرفتند بنا بر آن ماخوب میدانیم که پیروزی ما درچه بود ه،انگیزه وعوامل فروپاشی نظام دموکراتیک  برغم مداخله وتجاوز از خارج  چه بوده میتوانست باشد .جواب باز هم یکی است همانا مسئله وحدت وهمبستگی ما تعین کننده تر بوده است. ودرحال حاضربا ابراز سپاس از رفقای محترم  وکادر های مسئولی که با برداشتن گام های دلسوزانه و موثر بسوی وحدت وهمبستگی که درنتیجه آن فاصله ها کوتاه تر وامید واری ها بسوی موفقیت ها بیشتر گردیده است. بآنهم جنبش ترقی خواهانه وداد خواهانه کشورنیاز مند توجه بیشتر اعضای رهبری سابق ح د خ ا و گروهای وطنپرست، شخصیت های سیاسی وترقی خواه  کشورمیباشد .با توجه به شرایط کنونی کشور، خواست وضرورت مبارزهء همگانی، شرکت مستقیم این رهبران را در تصامیم  جمعی حتمی وضروری میسازد.  

اکنون وقت آن رسیده است که کلیه ترقی خواهان کشور طی یک فراخوان عمومی، دریک جمعامد بزرگ ویک نشست وسیع وهمگانی با مشارکت عمومی وطنپرستان واقعی کشوراعم ازدموکرات ها، صلح دوستان  وکلیه نیرو های وطنخواه وشخصیت های مستقل ملی وسیاسی با مشارکت گسترده شان در سطح ارو پا ویا فراتراز آن در فضای باز سیاسی حتی به اشتراک دوستان بین المللی ، صلح خواهان ودیگر نمایندگان موسسات جهانی حضور بهم رسانیده  روی  سرنوشت کشور ،مسایل سیاسی واوضاع جاری در افغانستان ، بایک نگرش جدید، طرح ها و نظریات خویش را مشترک ساخته ، تصامیم جمعی، مشخص، سازنده وبنیادی ،اثرگزار وقابل (قبول برای همه ) گرفته  به پیشگاه مردم رنجدیده افغانستان ونیروهای ترقی خواه کشورارایه ودر پرتو آن تدابیر عملی روشن ، صریح وآشکارا  اخذو شعار های مشخص ، عملی ،موثر، مشترک  و ملهم از طرز تفکر جمعی استخراج  گردد که مظاهر بیان روشن تمام ترقی خواهان کشور باشد ونیز اعلامیه های جمعی، مشترک وسودمند به نهاد های حقوقی ،مدنی ،سازمان ملل متحد ،اتحادیه اروپا ودیگر نهاد های معتبر دنیا ارایه گردد تا در آن صورت توجه نهاد های حقوقی مسئول ومعتبر جهان بسوی  نیرو های ترقی خواه کشور منحیث طرف مهم ومطرح در کلیه مسایل افغانستان معطوف گردیده  وبه پیشنهادات صلح خواهانه وعدالت پسندانه شان توجه بیشتر صورت خواهد گرفت.این فراخوان بزرگ از یکطرف ما را بهم نزدیک ساخته وزمینه های وحدت وهمبستگی سیاسی را فراهم  خواهد کرد واز جانبی نقش رسالتمندانه کلیه نیروهای ترقی خواه کشورو مدعیان خدمت به افغانستان رادرچنین  شرایط داغ واستثنایی برجسته و بر اوضاع کشوراثر گزار  

خواهد ساخت این درصورتی امکان پذیرمیگردد که رهبران محترم یاد شده در هرکجایی که هستند از حاشیه  گذشته به مرکز تصمیم گیری ها ی مستقیم قرار بگیرند. ما قدر وقیمت آنها را میدانیم وتاریخ بهتر از  همه نقش شخصیت های عزیز خود را فراموش نخواهد کرد . شرایط کنونی کشور به کار موثر هدفمند وموضیع گیری روشن وسیاست آشکارا نیاز دارد  اگر دیروز  برغم مداخلات وتجاوز های پی درپی صریح وآشکار دشمنان مردم افغانستان، دلایل فروپاشی نظام مردمی ، دموکراتیک وقانونی کشور را مستقیم ویابصورت غیر مستقیم به گردن این وآن انداخته ولی اکنون با گذشت نزدیک به دودهه مرور زندگی در فضای باز سیاسی شرایط برون مرزی بخصوص اروپا ،این بار نخواهیم توانست بار مسئولیت ازدست دادن فرصت های مناسب رابرگردن دیگران حواله کنیم .در چنین شرایطی که خطر فرو پاشی وحدت ملی وسلامت کشور به تهدید عمومی مبدل گشته وکشور بافاجعه عظیم احتمالی روبرو گردیده است ازدست دادن فرصت های مناسب  برای اتحاد وهمبستگی نیرو های ترقی خواه کشور خود به جز اشتباه بزرگ تاریخی چه میتواند باشد زیرا سبب ومسبب بهم مرتبط اند .رفقای محترم رهبری دیروز که گل های سرسبد امروز وفردای کشورما میباشند این را به خوبی میدانند که اوضاع جاری در کشور فرصت حاشیه نشینی را از ما گرفته  ومشارکت مستقیم و دایمی مارا درقضایا هم حتمی وهم ضروری میسازد. درصورت همکاری وسهمگیری مستقسم  ترقی خواهان درقضایا ما میتوانیم بایک میکانیزم کارآ وکار آمد  وبا یک نگرش خلاق ( وقابل قبول برای همه) راه کنار آمدن با نیرو های ترقی خواه کشور خود را دریابیم . البته وظیفه تمام نیروهای ترقی خواه وعدالت گستر است  که با تکیه بر امکانات ریزرفها ووجوهات مشترک وطنپرستانه راه وحدت را هموار وفاصله های موجود را از میان برداریم . اکنون وقت آن رسیده است که بجای ریزرفها وامکانات روابط زبانی وقومی به گزینه های وحدت ملی الویت داده ونتنها با آب جویچه ها  بلکه با آب دریا ها می باید سرزمین سوخته ء تاریخی را سیرآب، شاداب وباثمر گردانید . دربحر بیکران مبارزه  جریان های گوناگون ،موجها ،توفان های عظیم وگرداب های خطرناکی وجود دارد . بر ناخدایان خرد واندیشه است تابا انتخاب مسیر درست ، کشتی آرمان های والای مردم رنجدیده افغانستان را از حملهء نهنگان ومسیر توفان ها وگرداب ها برحذر داشته و به ساحل آرزو هابرسانند  البته کسانیکه به گرنتی های میانتهی وخوش باوری دیگران دلبسته شوند نه تنها خود بلکه همراهان را به خطر جدی غرق شدن مواجه خواهند ساخت زیرا تجربه نشان داد که تنها تضمین راه نجات ما در(وحدت وهمبستگی) ما میباشد  زیرا وحدت یگانه گزینه ایست که درون مایه مبارزات ترقی خواهان کشور را تشکیل وپیروزی را ضمانت میکند . .بنا بر آن یگانه راهی که بر وطنپرستان وترقی خواهان کشور وجود دارد  تامین روابط گسترده با روشنفکران ترقیخواه وطنپرست درداخل وخارج کشور وباکسانی که بخاطر صلح وامنیت دموکراسی وعدالت می اندیشند وبا قبول مسئولیت تاریخی نجات کشور از حالت کنونی با پذیرش سلیقه های همدیگر، اعتماد سازی وبدست آوردن باور بیشتر واعتماد مردم وگذشت از منافع گروهی وغیره تلاش های داد خواهانه  را بخرچ داده و پیش زمینه های مهمی را برای وحدت وهمبستگی بوجود آورده  وراه را بسوی موفقیت وپیروزی هموار میسازند .  آنگاه روح وروان شهدای جنبش های آزادی خواهی کشور ما آرام خواهند شد وازین طریق پاس حرمت ایشان را درعمل تامین خواهیم نمود .     

نهضت فراگیر دموکراسی وترقی افغانستان  بمثابه آغاز گر تحرک جدید سیاسی در راستای مبارزات ترقی خواهانه وداد خواهانه کشور با مشارکت خود در انتخابات  ریاست جمهوری وکاندیداتوری  محترم داکتر حبیب منگل درین پروسه گام بزرگ ،مهم وتاریخی برداشته وراه نهضت را بسوی توده های میلیونی کشور گشوده است .چنانچه مطرح شدن نهضت فراگیر بشکل گسترده آن درسطح کشور ، کسب اعتماد مردم  وبلند رفتن موقف  جهانی نهضت در سطح منطقه وجهان دستاورد بزرگ وموفقیت های چشمگیری میباشد که نهضت به آن نایل گردیده است .در حال حاضر نهضت فراگیر بسلسله اقدامات مهم سیاسی خود اینبار میتواند با  ارایه پیشنهادات سازنده وسرنوشت ساز فوق الذکر، گام بزرگ دیگری را بخاطر ( فراخوان عمومی نیروهای ترقی خواه کشور) بمنظور ( بحث روی سرنوشت سیاسی واوضاع نگران کننده وپیچیده کنونی کشور وجستجوی راه حل مشترک وعملی آن )  بردارد که به نظر اینجانب هم مهم است وهم ضروری .زیرا اوضاع سیاسی کشور بیشتر از هر زمان دیگر نیاز مند تصامیم جمعی کلیه نیروهای ترقی خواه، عدالت پسند و وطنپرست میباشد که  موقف وموضیع گیری مشترک این نیرو ها را در قبال اوضاع جاری افغانستان  مشخص ومعین سازد  .

بدین مناسبت نهضت فراگیر دموکراسی وترقی افغانستان از کلیه نیرو های وطنپرست ، ترقی خواه عدالت پسند ودموکرات وگرایشات وحدت طلبانه و متحدانه آنها  با آغوش باز استقبال بعمل می آورد ما از خود شروع کردیم ومنتظر دیگران نیز میباشیم ماز ازفرصت های لازم بخاطر کنار آمدن با صلحدوستان وترقی خواهان بسوی یک آرمان مشترک  وتاکید بر مشارکت همه نیروهای وطندوست درین برهه مهم تاریخی استفاده گسترده  خواهیم نمود بیاید مشعلی را که فروزان شده  فروزانتر نگهداریم نقش موئثر عملی و تاریخی خود را در راه نجات مردم افغانستان  با اتحاد وهمبستگی رفیقانه برجسته تر سازیم .تا جاییکه به ما مربوط باشد نگذاریم زخم خونین وطن خونین تر شود ومردم تما شاگر اختلافات فرزندان یک خانواده بزرگ وتاریخی شان باشند  مردم وقتی بما باور بیشتر واعتماد گسترده تر خواهند کرد که دربین خود یکپارچه وهمبسته باشیم . بگذار با شستشوی کینه ها، عقده ها  وکدورت های احتمالی بخاطر یتیمان ، بیوه زنان ، وقربانیان جنگ تحمیلی سی ساله درکشور یک دیگر را در آغوش گرفته دست اتحاد دوستی مهر ومحبت همدیگر را بفشاریم زیرا وحدت ملاک عمل ، محک صداقت ، بزرگترین معیار وطنپرستی وضامن پیروزی است .


November 18th, 2009


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
گزیده مقالات